Η στεφανιαία νόσος είναι η πιο συχνή καρδιοπάθεια στις ανεπτυγμένες χώρες. Προκαλείται από την εναπόθεση αθηρωματικών πλακών στο εσωτερικό των τοιχωμάτων των αρτηριών της καρδιάς (οι οποίες λέγονται στεφανιαίες αρτηρίες), οι οποίες προοδευτικά μειώνουν το εύρος του αυλού των αγγείων. Η διαδικασία αυτή λέγεται αθηρωμάτωση ή αθηροσκλήρυνση και μπορεί να φτάσει ακόμα και σε πλήρη απόφραξη μιας στεφανιαίας αρτηρίας. Αυτό σημαίνει ότι στην περιοχή που αρδεύεται από τη συγκεκριμένη αρτηρία, διακόπτεται η αναγκαία τροφοδοσία με οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά και έτσι εγκαθίσταται το έμφραγμα του μυοκαρδίου, μια σοβαρή κατάσταση που χρήζει επείγουσας αντιμετώπισης σε νοσοκομείο.

​

Οι κύριοι παράγοντες που σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο εμφράγματος του μυοκαρδίου είναι το οικογενειακό ιστορικό στεφανιαίας νόσου σε σχετικά πρώιμη ηλικία, το κάπνισμα, ο σακχαρώδης διαβήτης, η αρτηριακή υπέρταση, η δυσλιπιδαιμία, η καθιστική ζωή.

​

Ο ασθενής που έχει υποστεί έμφραγμα μυοκαρδίου πρέπει να έχει τακτική καρδιολογική παρακολούθηση για την εκτίμηση της πορείας της καρδιακής λειτουργίας με τις κατάλληλες διαγνωστικές εξετάσεις (ηλεκτροκαρδιογράφημα, υπερηχογράφημα καρδιάς, Holter ρυθμού, δοκιμασίες εκτίμησης ισχαιμίας) και τη ρύθμιση της φαρμακευτικής αγωγής. Εάν το έμφραγμα έχει οδηγήσει σε σοβαρή συμπτωματική καρδιακή ανεπάρκεια, εκτός της φαρμακευτικής αγωγής, ο ασθενής είναι πιθανό να ωφεληθεί από ειδικές συσκευές καρδιακού επανασυγχρονισμού, που βελτιώνουν τη συστολική λειτουργία της καρδιάς. Οι συσκευές αυτές συχνά συνδυάζουν επιπλέον τη λειτουργία απινιδωτή για την πρόληψη του αιφνίδιου αρρυθμικού θανάτου.