Ο όρος καρδιακή ανεπάρκεια υποδηλώνει ότι η καρδιά δεν επιτελεί αποτελεσματικά τη βασική της λειτουργία ως αντλία. Υπάρχουν διαφορετικές μορφές καρδιακής ανεπάρκειας όσον αφορά το υπόστρωμα, δηλαδή την αιτία, που μειώνει την αποδοτικότητα της καρδιακής λειτουργίας (π.χ. συστολική ή διαστολική καρδιακή ανεπάρκεια, δεξιά ή αριστερή καρδιακή ανεπάρκεια, ισχαιμική ή διατατική καρδιακή ανεπάρκεια).

​

Το φάσμα των συμπτωμάτων των ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια ποικίλλει από πολύ ήπια συμπτώματα έως σοβαρά συμπτώματα δύσπνοιας και εύκολης κόπωσης με την ελάχιστη σωματική προσπάθεια. Η διαχείριση των ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια προϋποθέτει στενή συνεργασία ασθενούς-ιατρού, τακτική παρακολούθηση για την αξιολόγηση της κλινικής κατάστασης, ώστε σε περίπτωση διαταραχής της ισορροπίας του ασθενή, να λαμβάνονται τα αναγκαία διορθωτικά μέτρα έγκαιρα, πριν ο ασθενής επιβαρυνθεί τόσο ώστε να χρειάζεται εισαγωγή σε νοσοκομείο για την αντιμετώπιση της απορρύθμισης.